De tegenstanders van de komst van sjeik Haitam Al Haddad maakten vooral gewag van het feit dat je geen podium moest bieden aan iemand die erom bekend staat discriminerende uitspraken te doen en die daarmee kwetsbare groepen stigmatiseert en oproept tot haat. Zulke mensen moet je geen vrijheid van meningsuiting gunnen, laat staan dat je de discussie met ze aangaat, omdat je daarmee hun verderfelijke gedachtegoed van zekere legitimatie voorziet. En gematigde moslims, God verhoede het, op een negatieve manier beïnvloedt. Ik zal de vergelijking met de uitspraken en denkbeelden van Geert Wilders maar achterwege laten, evenzeer als de daaraan gekoppelde hypocrisie die het innemen van zo'n standpunt door mensen als Joel Voordewind met zich meebrengt. Ik zal me verder ook niet uitlaten over het feit dat er uitspraken van deze imam zijn aangehaald die ook door de Israëlische minister van Buitenlandse zaken over Palestijnen gedaan kon zijn, en dat laatstgenoemde minister vorig jaar met alle êgards aan het Binnenhof is ontvangen. Geen woord daarover. lk wil me hier vooral concentreren op het argument dat, als je een podium verschaft aan zogenaamd radicale mensen, dit een bedreiging vormt voor de rechtsstaat en de openbare orde. Al kan het er misschien aanleiding toe geven, het is volgens mij niet de oorzaak. Uit een dergelijke poging tot spreekverbod spreekt onmiddelijk een soort wantrouwen of onzekerheid naar het eigen publiek toe. Men was zogezegd bang voor het effect dat de spreker zal hebben op eventuele toehoorders. Maar daarmee onderschat je ofwel het kritische denkvermogen van die toehoorders óf het verhaal dat jij er tegenover weet te stellen. Het optreden van Joel Voordewind tijdens het programma Pauw & Witteman doet mij het laatste vrezen. Het deed me ook terug denken aan dit artikel dat ik een tijdje geleden las. Het is een vorm van krampachtigheid die erop duidt dat hij zelf niet zo comfortabel in zijn westerse jasje zit. Anders had hij wel geweten dat je vuur niet met vuur bestrijdt en dat je ruimte moet laten voor andersdenkenden om hun gedachten de vrije loop te laten zonder dat ze meteen het risico lopen bij de oordeelszuchtige goegemeente in ongenade te vallen. Een opinie is iets wat je weliswaar op kritiek kan komen te staan maar waardoor je je niet zou mogen laten ontregenen. Zeker niet wanneer het op zo'n oppervlakkige manier gebeurt. Laten we nu eens kijken naar wat er tijdens de rondetafelgesprekken bij de Balie en de Halve Maan zoal gezegd is. Voor wie geïnteresseerd is, kan ook het twitterverslag bekijken dat ik afgelopen vrijdag van het debat bij de Balie heb gedaan. De man heeft duidelijk conservatieve en onvrijzinnige standpunten die hij daarentegen op een respectabele en open manier verkondigt. Het was geen blinde preker. Hij gaf de indruk te luisteren naar zijn discussiegenoten en ging inhoudelijk op hun kritiek in. Op een vraag van Ehsan Jami gaf hij, tot weiniger verrassing, ten aanzien van het geloof te kennen dat er ook wat hem betreft grenzen der betamelijkheid bestaan zijn in ieders recht op vrije meningsuiting. Hij heeft een uitgesproken opvatting over wat de rol van vrouwen in de samenleving moet zijn. In de media, die een bederfelijke invloed zouden hebben, horen ze in elk geval niet thuis. Hij benadrukt dat ze vooral hun rol als moeder niet mogen verzaken en wijst, enigszins tot mijn hilariteit, op de gevolgen die dat heeft gehad in landen als Groot-Brittanië en Duitsland, te weten promiscuïteit, tienerzwangerschappen en... vergrijzing ! Het westerse model predikt volgens hem teveel concurrentie tussen de sekses terwijl die juist complementair aan elkaar dienen te zijn. Op de vraag of hij niet gewoon tegen gelijkheid is, laat hij in zekere zin weten dat mannen en vrouwen weliswaar gelijkwaardig aan elkaar zijn, maar dat er geen keuzevrijheid hoort te zijn in hun onderlinge rolverdeling: Equality in terms of differences. Hij is verder voor het verplicht dragen van de hoofddoek zoals men in Nederland voor het invoeren van een boerkaverbod is. Hij beschouwt dit niet als onderdrukking van de vrouw maar vergelijkt het met de handhaving van verkeersregels. Geconfronteerd met het feit dat de Sharia de doodstraf voorschrijft voor geloofsafval, verdedigt hij dit door te wijzen naar de straf voor hoogverraad in het Britse recht (wat sinds 1998 pas formeel is omgezet naar levenslang). En dat was het. De man was in zijn denkbeelden net zo weerzinwekkend als Archie Bunker. Ook geen fijn persoon, maar iemand die je nochtans wel als buurman prefereert boven een type als Cor Bosman. Wat het bezoek van Al Haddad ons vooral leert, is dat onze westerse waarden onverdedigbaar zullen zijn als we die niet aan iedereen overtuigend weten uit te leggen. Bijvoorbeeld omdat ze te vanzelfsprekend voor ons geworden zijn.
0 Comments
Wat mij in deze hele discussie op internet opvalt is dat Nederlanders massaal de politici wantrouwden toen het ging om de invoering van de euro, maar dat ze nu voetstoots van dezelfde politici aannemen dat de hele schuldencrisis aan Griekenland ligt i.p.v. de misconstructie van diezelfde euro (EMU), kapitaalstromen et cetera. Terwijl zowat elke econoom van naam het vooral hierover heeft. Vanwaar die verschuiving ? Omdat een aantal inmiddels afgetreden politici in Griekenland een tijd lang heeft geprobeerd het aan het grote handelstekort gekoppelde begrotingsprobleem onder het tapijt te schuiven ? Dat was erg, maar het is niet de hoofdoorzaak van wat er zich nu afspeelt in Europa. Griekenland heeft tenslotte een verwaarloosbare economie. De hoofdoorzaak is meer gelegen in het schimmenspel dat men over de ruggen van vooral gewone Zuid-Europeanen met de financiële markten heeft gevoerd, over de inhoud van de Economische Monetaire Unie en de risico's die men zich kon veroorloven. Pas na de onthulling van de daadwerkelijke Griekse begrotingscijfers werd gaandeweg duidelijk dat die inhoudelijk niet zoveel voorstelt en dat was vervolgens het startsein van de terugtocht van investeringskapitaal uit Europa. De problemen in Europa worden bovendien alleen nog maar verergerd met het enerzijds kortzichtige en hardvochtige bezuinigingsbeleid dat aan de bevolkingen wordt opgelegd en anderzijds het over en weer zwartepieten daarover tussen die bevolkingen. Er is hier volgens mij sprake van een soort verdeel- en heersstrategie, ingegeven door dezelfde hebzucht als die waar de kredietcrisis in 2008 door ontstond. Hebben we van daarvan eigenlijk nog wel iets geleerd ? De Amerikanen reageerden daarop met een massieve investering in haar eigen economie (stimulus package), het herstel van de zogeheten Volcker-regel die speculatieve beleggingen en handel in effecten voor eigen rekening aan banden legde (zakenbankieren) en ook, als het aan President Obama ligt, een gecoördineerd investeringsbeleid om de werkgelegenheid in Amerika aan te jagen. Allemaal terwijl Californië. de 8e economie van de wereld, al jaren failliet is. Het heeft gewerkt. De Amerikaanse economie groeit weer, de auto-industrie krabbelt op en als de Republikeinen een beetje meewerken zal ook het begrotingstekort binnen afzienbare tijd in een surplus worden omgezet. In Europa worden we het in de tussentijd na twee jaar bakkeleien maar niet eens over een al lang ineffectief gebleken 'bailout' en erger nog, zoiets basaals als euro-obligaties waar Duitsland al sinds 1989 over dwars ligt. Een onafhankelijke Europese toezichthouder is er nog steeds niet. Het Europese integratieverhaal is mooi, maar het schort aan inhoud. Om er bovenop te komen moeten we elkaar steunen en ook vooral kritisch blijven op onze eigen politici, die meer consideratie plegen te hebben voor vermogende bankiers. Er zijn een aantal mensen, waaronder mijzelf en Kustaw Bessems, die reageerden op de stelling dat de term allochtoon afgeschaft diende te worden zonder daarbij te denken dat het woord allochtoon conflicteert met een identiteit als Nederlander of dat het als een pejoratieve term beschouwd dient te worden. Nederland is een immigratieland. Als je ver genoeg terug gaat zijn we allemáál allochtonen. Ook of zelfs eerder nog als je in termen van cultuur denkt i.p.v. genen.
Maxima heeft weliswaar een voorkeursbehandeling genoten, maar ze maakte dat deels weer goed door publiekelijk te verkondigen dat dé Nederlandse identiteit niet bestaat. We zijn na de 2e wereldoorlog bijvoorbeeld al behoorlijk veramerikaniseerd, desalniettemin ook erg regionaal georiënteerd en als toevluchtsoord in menige Europese godsdienstoorlog ook al tijden erg heterogeen in onze geloofsovertuigingen. Er valt veel voor te zeggen om mensen die in Nederland geboren zijn als autochtoon aan te merken i.p.v. allochtoon. Maar zolang er op een gezonde manier met de term allochtoon omgegaan wordt, door mede-burgers én overheid, zal ik er geen aanstoot aan hoeven nemen om door anderen als allochtoon of ‘nieuwe nederlander’ gezien te worden, ook al ben ik een 2e generatie immigrant. De definitie (en beleid) is hier ook bepalend. Is er sprake van een minder gezonde omgang ? Dan zal ik het label allochtoon dragen als een kruis en het als een geuzennaam of ere-titel beschouwen. Het is beter de verdrukte te zijn dan de onderdrukker. Zo krijg je in ieder geval de juiste vrienden. http://www.frontaalnaakt.nl/archives/papenpedos.html#comment-121274
Is dit niet een beetje hetzelfde als alle Marokkanen criminelen noemen omdat ze relatief meer van een misdaad worden verdacht ? De Katholieke Kerk zou wat mij betreft inderdaad haar beleid moeten aanpassen vanwege de pedofilie-schandalen. Dat kan overigens ook door de omgang met, en toezicht op kinderen beter te regelen. Het celibaat blijft echter ook een individuele keuze, iets waaraan voorbij lijkt te worden gegaan, en niemand heeft het recht zich hierin te mengen met zo'n eng autoritair klinkend gebod om te trouwen en gemeenschap te hebben. God voorstellen als een wezen met teelballen vind ik eerlijk gezegd een beetje getuigen van een gebrek aan verbeeldingskracht. Een software-programmaatje, dat destijds werd geïmplanteerd in de Heilige Maagd Maria, is ook wat meer bij de tijd. En door zo stellig te beweren dat Jezus ook seks moet hebben gehad, en dat de Zoon van God kortom ook geen 'creep' was, bewijst in mijn ogen dat het vrij zijn van vleselijke lusten een groter taboe is voor deze schrijver dan het kindermisbruik dat hij er met de haren bijsleept. 'Als de PvdA er vooral voor de kanslozen, de asielzoekers en de armen is, hoor ik er misschien niet bij' - opinie - VK http://bit.ly/twOhiI via @volkskrant
Paul Krugman drukte het laatst nog mooi uit toen hij een artikel schreef over (on)terecht vermeende hypocrisie van politici in de nationale politiek. Hij verwierp het in zijn land in zwang zijnde idee dat welgestelde liberalen hypocriet zouden zijn wanneer die voor zwakkeren en lagere inkomensgroepen in de samenleving opkomen. Hoe konden zij zich immers voorwenden om die mensen te vertegenwoordigen terwijl ze zelf zo gebeiteld zaten ? Maar dat is nu juist waar het in de politiek om hoort te gaan. Niet om het verdedigen van het enge eigenbelang maar die van het algemeen belang. Men moet zich daarvoor willen verplaatsen in wat goed is en wat werkt voor de samenleving als geheel, in plaats van zich te concentreren op wat goed is voor de sociaal-economische klasse waar men zelf toe behoort. Die klasse is doorgaans toch al oververtegenwoordigd in het openbaar bestuur. Overdrijving is daarnaast een instrument dat vaak gebruikt wordt in de politiek. Om je standpunt over het voetlicht te krijgen en door de media opgemerkt te worden, chargeert men wel eens of blijft men, tot vervelens toe, dezelfde 'talking points' hanteren voor het oog van de camera. De VVD en Wilders' PVV zijn hier geen onbekende voorbeelden van. Afgezien van het feit dat het een effectief middel is gebleken, kan een politieke partij hiermee ook goed laten blijken wat haar prioriteiten zijn. En daar is niks mis mee, ook al moet je soms tussen de regels door kunnen lezen. In dat licht bezien schaar ik mij dan ook niet achter de kritiek die de columnist uitoefent op de boodschap die de PvdA nu volgens hem uitdraagt. Ik beschouw die juist als een verfrissende en node gemiste tegengeluid jegens de holle, al dan niet verhulde nationalistische retoriek omtrent die 'hardwerkende Nederlander'. Ik ben zelf van mening dat toegenomen prestatiedruk (i.c.m. efficiency-operaties, etc.) de afgelopen jaren op de werkvloer meer heeft bijgedragen aan sfeerverzieking dan aan daadwerkelijke prestatie-verbetering. Zeker in die gevallen waar bijvoorbeeld is bezuinigd op zoiets als kwaliteitscontrole en de werknemer nog meer is overgeleverd aan de gunst van zijn grillige baas of een groep van oordeelszuchtige collega's. Wanneer prestaties dan nauwelijks meetbaar of individueel toerekenbaar zijn, wat in de dienstensector naar ik vermoed vaak het geval is, komt prestatiedruk al snel neer op complete willekeur. Het vergroot de kansen van onscrupuleuze en onwelvoeglijke mensen. En dat doet zich vooral gevoelen indien sprake is van een zogeheten werkgeversmarkt. Een verdere flexibilering van de arbeidsmarkt doet mij ook het ergste vrezen voor de rechtszekerheid van gewone werknemers. Voeg daarbij nog het laatste artikel van Thomas von der Dunk en ik zie die hardwerkende Nederlander in mijn geestesoog als snel vervormen tot de hardvochtige Nederlander. Partijen die vooral voor het belang van die laatstgenoemde groep Nederlanders opkomen, acht ik verantwoordelijk voor het doen afglijden van de Nederlandse samenleving naar een Hobbesiaanse nachtmerrie-staat. Wanneer ik in de column lees over Job Cohen, moet ik toegeven dat ik kan inkomen op de kritiek op diens gebezigde taalgebruik ('kontje geven') en de daaruit voortvloeiende dreiging van stigmatisering van (geloofs)groepen als zielig of achtergesteld. Maar dat de PvdA door de focus op minder bedeelden en rechtelozen als politieke partij te weinig omvattend zou zijn ? Die vlieger gaat voor mij dus niet op. De verzorgingsstaat, die nu al een tijdje serieus onder druk staat, dient het algemeen belang. Niemand is gebaat bij een tweedeling van de samenleving, niet in de laatste plaats onze eigen economie. Het opkomen voor de verzorgingsstaat, wat Cohen en zijn PvdA in essentie nu doen, heeft ook niets met het neutraliseren van de effecten van de genetische loterij van doen. Het heeft des te meer van doen met het dienen van het belang van sociale rechtvaardigheid, van tolerantie, van wellevendheid en daarmee ook het belang van onze Nederlandse beschaving. Dit zijn onze échte kroonjuwelen. |
Johannis van der LindenIk woon in de wijk Charlois, Rotterdam. Ben geïnteresseerd in politiek, muziek en literatuur. Wanneer ik soms mijn intellectuele luiheid overwin, schrijf ik er ook graag iets over. Archives
September 2016
Categories |