'Als de PvdA er vooral voor de kanslozen, de asielzoekers en de armen is, hoor ik er misschien niet bij' - opinie - VK http://bit.ly/twOhiI via @volkskrant
Paul Krugman drukte het laatst nog mooi uit toen hij een artikel schreef over (on)terecht vermeende hypocrisie van politici in de nationale politiek. Hij verwierp het in zijn land in zwang zijnde idee dat welgestelde liberalen hypocriet zouden zijn wanneer die voor zwakkeren en lagere inkomensgroepen in de samenleving opkomen. Hoe konden zij zich immers voorwenden om die mensen te vertegenwoordigen terwijl ze zelf zo gebeiteld zaten ? Maar dat is nu juist waar het in de politiek om hoort te gaan. Niet om het verdedigen van het enge eigenbelang maar die van het algemeen belang. Men moet zich daarvoor willen verplaatsen in wat goed is en wat werkt voor de samenleving als geheel, in plaats van zich te concentreren op wat goed is voor de sociaal-economische klasse waar men zelf toe behoort. Die klasse is doorgaans toch al oververtegenwoordigd in het openbaar bestuur. Overdrijving is daarnaast een instrument dat vaak gebruikt wordt in de politiek. Om je standpunt over het voetlicht te krijgen en door de media opgemerkt te worden, chargeert men wel eens of blijft men, tot vervelens toe, dezelfde 'talking points' hanteren voor het oog van de camera. De VVD en Wilders' PVV zijn hier geen onbekende voorbeelden van. Afgezien van het feit dat het een effectief middel is gebleken, kan een politieke partij hiermee ook goed laten blijken wat haar prioriteiten zijn. En daar is niks mis mee, ook al moet je soms tussen de regels door kunnen lezen. In dat licht bezien schaar ik mij dan ook niet achter de kritiek die de columnist uitoefent op de boodschap die de PvdA nu volgens hem uitdraagt. Ik beschouw die juist als een verfrissende en node gemiste tegengeluid jegens de holle, al dan niet verhulde nationalistische retoriek omtrent die 'hardwerkende Nederlander'. Ik ben zelf van mening dat toegenomen prestatiedruk (i.c.m. efficiency-operaties, etc.) de afgelopen jaren op de werkvloer meer heeft bijgedragen aan sfeerverzieking dan aan daadwerkelijke prestatie-verbetering. Zeker in die gevallen waar bijvoorbeeld is bezuinigd op zoiets als kwaliteitscontrole en de werknemer nog meer is overgeleverd aan de gunst van zijn grillige baas of een groep van oordeelszuchtige collega's. Wanneer prestaties dan nauwelijks meetbaar of individueel toerekenbaar zijn, wat in de dienstensector naar ik vermoed vaak het geval is, komt prestatiedruk al snel neer op complete willekeur. Het vergroot de kansen van onscrupuleuze en onwelvoeglijke mensen. En dat doet zich vooral gevoelen indien sprake is van een zogeheten werkgeversmarkt. Een verdere flexibilering van de arbeidsmarkt doet mij ook het ergste vrezen voor de rechtszekerheid van gewone werknemers. Voeg daarbij nog het laatste artikel van Thomas von der Dunk en ik zie die hardwerkende Nederlander in mijn geestesoog als snel vervormen tot de hardvochtige Nederlander. Partijen die vooral voor het belang van die laatstgenoemde groep Nederlanders opkomen, acht ik verantwoordelijk voor het doen afglijden van de Nederlandse samenleving naar een Hobbesiaanse nachtmerrie-staat. Wanneer ik in de column lees over Job Cohen, moet ik toegeven dat ik kan inkomen op de kritiek op diens gebezigde taalgebruik ('kontje geven') en de daaruit voortvloeiende dreiging van stigmatisering van (geloofs)groepen als zielig of achtergesteld. Maar dat de PvdA door de focus op minder bedeelden en rechtelozen als politieke partij te weinig omvattend zou zijn ? Die vlieger gaat voor mij dus niet op. De verzorgingsstaat, die nu al een tijdje serieus onder druk staat, dient het algemeen belang. Niemand is gebaat bij een tweedeling van de samenleving, niet in de laatste plaats onze eigen economie. Het opkomen voor de verzorgingsstaat, wat Cohen en zijn PvdA in essentie nu doen, heeft ook niets met het neutraliseren van de effecten van de genetische loterij van doen. Het heeft des te meer van doen met het dienen van het belang van sociale rechtvaardigheid, van tolerantie, van wellevendheid en daarmee ook het belang van onze Nederlandse beschaving. Dit zijn onze échte kroonjuwelen.
0 Comments
Leave a Reply. |
Johannis van der LindenIk woon in de wijk Charlois, Rotterdam. Ben geïnteresseerd in politiek, muziek en literatuur. Wanneer ik soms mijn intellectuele luiheid overwin, schrijf ik er ook graag iets over. Archives
September 2016
Categories |