De tegenstanders van de komst van sjeik Haitam Al Haddad maakten vooral gewag van het feit dat je geen podium moest bieden aan iemand die erom bekend staat discriminerende uitspraken te doen en die daarmee kwetsbare groepen stigmatiseert en oproept tot haat. Zulke mensen moet je geen vrijheid van meningsuiting gunnen, laat staan dat je de discussie met ze aangaat, omdat je daarmee hun verderfelijke gedachtegoed van zekere legitimatie voorziet. En gematigde moslims, God verhoede het, op een negatieve manier beïnvloedt. Ik zal de vergelijking met de uitspraken en denkbeelden van Geert Wilders maar achterwege laten, evenzeer als de daaraan gekoppelde hypocrisie die het innemen van zo'n standpunt door mensen als Joel Voordewind met zich meebrengt. Ik zal me verder ook niet uitlaten over het feit dat er uitspraken van deze imam zijn aangehaald die ook door de Israëlische minister van Buitenlandse zaken over Palestijnen gedaan kon zijn, en dat laatstgenoemde minister vorig jaar met alle êgards aan het Binnenhof is ontvangen. Geen woord daarover. lk wil me hier vooral concentreren op het argument dat, als je een podium verschaft aan zogenaamd radicale mensen, dit een bedreiging vormt voor de rechtsstaat en de openbare orde. Al kan het er misschien aanleiding toe geven, het is volgens mij niet de oorzaak. Uit een dergelijke poging tot spreekverbod spreekt onmiddelijk een soort wantrouwen of onzekerheid naar het eigen publiek toe. Men was zogezegd bang voor het effect dat de spreker zal hebben op eventuele toehoorders. Maar daarmee onderschat je ofwel het kritische denkvermogen van die toehoorders óf het verhaal dat jij er tegenover weet te stellen. Het optreden van Joel Voordewind tijdens het programma Pauw & Witteman doet mij het laatste vrezen. Het deed me ook terug denken aan dit artikel dat ik een tijdje geleden las. Het is een vorm van krampachtigheid die erop duidt dat hij zelf niet zo comfortabel in zijn westerse jasje zit. Anders had hij wel geweten dat je vuur niet met vuur bestrijdt en dat je ruimte moet laten voor andersdenkenden om hun gedachten de vrije loop te laten zonder dat ze meteen het risico lopen bij de oordeelszuchtige goegemeente in ongenade te vallen. Een opinie is iets wat je weliswaar op kritiek kan komen te staan maar waardoor je je niet zou mogen laten ontregenen. Zeker niet wanneer het op zo'n oppervlakkige manier gebeurt. Laten we nu eens kijken naar wat er tijdens de rondetafelgesprekken bij de Balie en de Halve Maan zoal gezegd is. Voor wie geïnteresseerd is, kan ook het twitterverslag bekijken dat ik afgelopen vrijdag van het debat bij de Balie heb gedaan. De man heeft duidelijk conservatieve en onvrijzinnige standpunten die hij daarentegen op een respectabele en open manier verkondigt. Het was geen blinde preker. Hij gaf de indruk te luisteren naar zijn discussiegenoten en ging inhoudelijk op hun kritiek in. Op een vraag van Ehsan Jami gaf hij, tot weiniger verrassing, ten aanzien van het geloof te kennen dat er ook wat hem betreft grenzen der betamelijkheid bestaan zijn in ieders recht op vrije meningsuiting. Hij heeft een uitgesproken opvatting over wat de rol van vrouwen in de samenleving moet zijn. In de media, die een bederfelijke invloed zouden hebben, horen ze in elk geval niet thuis. Hij benadrukt dat ze vooral hun rol als moeder niet mogen verzaken en wijst, enigszins tot mijn hilariteit, op de gevolgen die dat heeft gehad in landen als Groot-Brittanië en Duitsland, te weten promiscuïteit, tienerzwangerschappen en... vergrijzing ! Het westerse model predikt volgens hem teveel concurrentie tussen de sekses terwijl die juist complementair aan elkaar dienen te zijn. Op de vraag of hij niet gewoon tegen gelijkheid is, laat hij in zekere zin weten dat mannen en vrouwen weliswaar gelijkwaardig aan elkaar zijn, maar dat er geen keuzevrijheid hoort te zijn in hun onderlinge rolverdeling: Equality in terms of differences. Hij is verder voor het verplicht dragen van de hoofddoek zoals men in Nederland voor het invoeren van een boerkaverbod is. Hij beschouwt dit niet als onderdrukking van de vrouw maar vergelijkt het met de handhaving van verkeersregels. Geconfronteerd met het feit dat de Sharia de doodstraf voorschrijft voor geloofsafval, verdedigt hij dit door te wijzen naar de straf voor hoogverraad in het Britse recht (wat sinds 1998 pas formeel is omgezet naar levenslang). En dat was het. De man was in zijn denkbeelden net zo weerzinwekkend als Archie Bunker. Ook geen fijn persoon, maar iemand die je nochtans wel als buurman prefereert boven een type als Cor Bosman. Wat het bezoek van Al Haddad ons vooral leert, is dat onze westerse waarden onverdedigbaar zullen zijn als we die niet aan iedereen overtuigend weten uit te leggen. Bijvoorbeeld omdat ze te vanzelfsprekend voor ons geworden zijn.
0 Comments
Leave a Reply. |
Johannis van der LindenIk woon in de wijk Charlois, Rotterdam. Ben geïnteresseerd in politiek, muziek en literatuur. Wanneer ik soms mijn intellectuele luiheid overwin, schrijf ik er ook graag iets over. Archives
September 2016
Categories |